در انتظار داربی متفاوت و 90 دقیقه هیجان

یک قرمز و آبی دیگر، یک هیجان تمام‌نشدنی و 90 دقیقه حرص و جوش خوردن دوست‌داشتنی که هر فصل فوتبالی حداقل دو بار اون رو تجربه می‌کنم. این‌بار هم اوضاع هم مثل همیشه است چون داربی همیشه داربی است. مردان این بازی باید مرد این بازی باشند. نه ادعا و نه ستاره بودن و نه حتی تاکتیک‌های متنوع، هیچ‌کدام نمی‌تواند برنده را از قبل مشخص کند و حداقل این قانون در ایران همیشه جواب داده است برخلاف سایر داربی‌های دنیا که تیم آماده‌تر و قدرتمندتر همیشه با شانس بیشتری برنده بازی بوده است. جمعه 27 دی‌ماه 1392 می‌تواند برای پرسپولیس یا استقلال و هوادارن آن یک تراژدی باشد و حتی یادآور یک «دژاوو» از داربی‌های پیشین اما برای من تنها یک چیز مهم است و آن هم این است که تیم محبوبم پرسپولیس که البته در زمان نوشتن این نوشته به خاطر یک مشت پول که البته حقشان است در اعتصاب به سر می‌برد، برنده شود که اگر نشود شانس قهرمانی این فصل به احتمال بالای 60 درصد از دست خواهد رفت. یک چیز برای من روشن است که این فوتبال آخرین فوتبال دنیا و آخرین داربی ایرانی نیست و چه ببریم و چه ببازیم سعی می‌کنم همان 90 دقیقه را با عشق به فوتبال با همه آن هیجان‌هایش ببینم. فقط خدا کند بازیکن‌های صاحب غم پول تیم محبوب من حالا که تحمل دوری از پول را ندارند حداقل تعصب بازیکن‌های قدیمی را در بازی داشته باشند و نشان دهند ارزش پولی که می‌گیرند را دارند و حاضرند در مهم‌ترین بازی فصل به خاطر هواداران و اعتبار خودشان بجنگند.

منبع :

روزنامه جهان صنعت + لینک دوم

گزارش در یک نگاه + لینک دوم