وقتی منفعت جای فرهنگ‌سازی را می‌گیرد

 وقتی منفعت جای فرهنگ‌سازی را می‌گیرد

 هشتمین نمایشگاه بورس، بانک و بیمه در حالی روز چهارشنبه هفته گذشته به پایان رسید که ابهامات بی‌شماری را در همه ابعاد برگزاری برای فعالان و شرکت‌کنندگان آن به وجود آورد. حال که همه چیز درباره این نمایشگاه به پایان رسیده است و دیگر خبری از غوغا‌سازی‌های بی‌پایه و اساس رسانه‌ای و تبلیغاتی در اطراف این رویداد وجود ندارد به خوبی می‌توان ماهیت، کیفیت و کارکرد این نمایشگاه را بررسی کرد تا در آینده اگر قرار است با همین ساختار کمی و نه کیفی برگزار شود برگزارکنندگان آن از همین امروز به فکر باشند تا به جای بیان آمارهای کمی بی‌ارزش به فکر خروجی‌های کیفی باارزش باشند. صرف برگزاری هر نمایشگاهی برای نشان دادن قابلیت‌های یک موضوع هدف بسیار پسندیده است اما آیا نمایشگاه بورس هدف مشخصی و نظام‌مندی داشت یا دارد؟ نگاهی به شعار امسال این نمایشگاه نشان می‌دهد حتی شعار هم همانند بسیاری از عملکردهای نمایشگاه تنها کنار هم گذاشتن کلمات بوده است چراکه شعار «صدها فرصت سرمایه‌گذاری» در خروجی نهایی این نمایشگاه به یک فرصت سرمایه‌گذاری قابل اعتنا نیز تبدیل نشد. هزینه‌های صورت‌گرفته برای شرکت‌کنندگان در نمایشگاه بورس که بر اساس فضای درخواستی به بیش از چندصد میلیون تومان هم می‌رسید و در مقابل شرکت‌کنندگان آن حتی نارضایتی خود را از آن نشان داده‌اند که در بخش دوم گزارش به آن مستند می‌پردازیم هم به خوبی مشخص می‌کند که حتی به اندازه هزینه‌های صورت‌گرفته نیز خدمات کامل و استانداردی به حاضرین ارایه نشده است. نگاهی به لیست شرکت‌کنندگان حاوی نکات جالب توجهی است. در حالی که این نمایشگاه ظاهرا یک رویداد تخصصی در سه حوزه «بورس، بانک و بیمه» است اگر با همین روش جلو برود از سال آینده باید یک عنوان عمومی برای آن در نظر گرفت چراکه در لیست شرکت‌کنندگان شرکت‌هایی با موضوع فعالیت‌های «انتشارات، بیماری، فرهنگ، آموزش غیرمالی، نرم‌افزار غیرمرتبط، ارتباطات و...» وجود دارد که ارتباط معنی‌دار مشخصی با ماهیت این نمایشگاه ندارد. آیا صرف نگاه مادی باید اصالت یک نمایشگاه را که تنها هشت سال از عمر می‌گذرد، قربانی کند؟ مشخص است که چون نمایشگاه بورس، بانک و بیمه البته با استناد به واکنش‌های مدیران و شرکت‌کنندگان حاضر و غایب و آمارهای موجود کیفی نیست، استقبالی هم از آن نمی‌شود و حتی مردم آشنا با بازار سرمایه و عادی نیز آن را چندان جدی نمی‌گیرند و عملا به یک گردهمایی صنفی تبدیل شده است. از سویی دیگر این نمایشگاه چون دارای چارچوب مشخص و شفافی نیست خیلی از شرکت‌ها و نهادهای بزرگ بورسی و بانکی نیز آن را جدی نمی‌گیرند و در آن حاضر نمی‌شوند. مجموع این نکات باعث می‌شود تا هر سال یک فرصت بزرگ از بازار سرمایه گرفته شود آن هم به بهای انتفاع‌بخشی از خواسته‌هایی که به جای کیفیت، آمارسازی و شعار دادن را به فرهنگ‌سازی منسجم تبدیل ساخته است. تاسف‌آور اینکه مسوولان هرگاه سخن از جدی نگرفتن بازار سرمایه از سوی مسوولان ارشد می‌شود می‌گویند باید فرهنگ‌سازی شده و نقش رسانه‌ها پررنگ شود اما زمانی که نیاز به پردازش و القای فرهنگی از سوی خودشان با برگزاری کیفی فرصت‌هایی همانند نمایشگاه می‌شود منافع نهادی و شخصی جای خود را به منافع عمومی می‌دهد. به هر حال حرف بسیار است اما سخن کوتاه می‌کنیم .

منبع :

روزنامه جهان صنعت + لینک دوم

گزارش در یک نگاه + لینک دوم

بازتاب :

بورس نیوز + سنا