راهبرد تغییر سیاستها در بازار سهام
«وضعیت بورس طبیعی است!» در زمان آغاز جنگ بین آمریکا و عراق در مارس 2003 محمد سعید الصحاف، وزیر اطلاعرسانی صدام نقشی را در کارزار جنگ بازی میکرد که بعدها برای آن سوژههای زیادی ساخته شد. وی در حالی که آمریکا و همپیمانان غربی حاضر در جنگ در حال پیشروی و در کمتر از 100 کیلومتری بغداد بودند با اعتماد به نفس مثال زدنی اعلام میکرد جنگ تحت کنترل نیروهای عراقی قرار دارد و به زودی همه چیز خاتمه مییابد. اشاره به این موضوع از این جهت در وضعیت فعلی بورس کشور اهمیت پیدا میکند که در بخشی از فضای فعلی بازار سرمایه در سطح رسانهای و تشکیلاتی بیشتر از آنکه بیان حقیقت و واقعیت وجود داشته باشد پنهان کردن بخشی از واقعیت و نشان ندادن حقیقت آن هم به خاطر سیاستهای پنهانی رواج پیدا کرده است. قصد بزرگنمایی کردن شرایط بورس و ریزشهای ادامهدار شدید آن و رسیدن قیمت بخشی از سهمها به پایینترین ارزش خود را نداریم اما نمیتوانیم چشمهای خود به روی حقیقت را نیز ببندیم و منتظر شویم تا معجزهای رخ دهد یا مسوولان به راهکارهای عملیاتی دست پیدا کنند. با این وجود ادعای پیشبینی کردن آینده را نیز نداریم. بلکه تنها براساس حقیقت و واقعیت بورس، آمارهای موجود، تحلیلهای کارشناسان بیطرف و حتی حمایتکننده محض که در این گزارش از این گونه ارزیابیها نیز داریم همیشه به تحلیل وضعیت بازار سهام و چرایی آن و راهکارهای آن از نگاههای متفاوت مسوولان، کارشناسان و فعالان بازا سرمایه میپردازیم. وضعیت حال حاضر بورس محصول مشترک تصمیمهای دولت و سیاست مدیران ادارهکننده این نهاد مالی است که همیشه به آن اشاره کرده و خواهیم کرد و هر یک از طرفین باید به اندازه مسوولیت خود پاسخگوی افت بازار سهام باشد. واضح است که کشور در شرایط مناسبی از جهت سیاسی برای حلوفصل بحران هستهای با غرب قرار دارد که میتواند گشایش بزرگی را در همه ابعاد کلان اقتصادی و البته در بازار سرمایه به وجود آورد. اما آیا در وضعیت امروز بازار سرمایه، فقط نسخه انتظار میتواند راهگشا باشد؟ سهامداران تا چه زمانی باید صبر کنند تا حداقل تعادل در دادوستد سهمها در تالار شیشهای به وجود آید ؟ آیا بهتر نیست ادارهکنندگان از سطح سازمان بورس تا شرکت بورس و سایر ارکان مرتبط با بازار سرمایه به فکر چارهاندیشی مناسب برای به کنترل در آوردن اینگونه ریزشها باشند تا اینکه فقط منتظر حلوفصل مشکلات از سوی دولت باشند. به میدان آوردن حقوقیهای بورس خیلی نمیتواند برای تصمیمگیرندگان سخت باشد و نگرانی از اینکه این گروه باز هم دست به هدایتهای معنیدار بزند، نمیتواند به بهای قربانی کردن سایر بازارها منتهی شود. کنترل این گروه که سهم عمدهای در بازار سهام دارند به مراتب هزینههای کمتری نسبت به سایر تصمیمها همانند صندوق توسعه بازار، صندوق بازارگردانی تخصصی، تشکیل بازار بلوک و... دارد و البته بازدهی بیشتری برای فعالان به همراه خواهد آورد. در گزارش دیگری که در صفحه دیگر بورس «جهان صنعت» آن را میخوانید به روشنی صدای اعتراضهای سهامدارانی را خواهید شنید که از کاهش سرمایههای خود نگران هستند و چرایی آن را از نگاه خود بیان کردهاند و ادامه آن میتواند تبعاتی را به همراه داشته باشد. آیا بهتر نیست به جای بازی کردن نقش وزیر اطلاعرسانی عراق چشمهایمان را به روی واقعیتها باز کنیم تا بهتر بتوانیم به راهحلهای اجرایی برسیم.
منبع :
روزنامه جهان صنعت + بخش دوم + لینک دوم + سوم + چهارم + پنجم
گزارش در یک نگاه + بخش دوم + لینک دوم + سوم
بازتاب :
عجب روزی بود، چه کسی میتوانست پیشبینی کند که در کمتر از 24 ساعت این همه اتفاق خوب شکل بگیرد و همه نگاهها در جهان سه بار در سه زمان متفاوت و با سه موضوع غیرمرتبط به ایران دوخته شود. روز خاص ایران، از همان ابتدای صبح روز شنبه با پیروزی بزرگ تیم ملی والیبال در جام بین قارهای برابر آمریکا شروع شد که البته آسان به دست نیامد و با هوش و اراده مربی و بازیکنان، این هدف بزرگ دست یافتنی شد. لبخند بزرگ بعدی را تیم فوتبال ساحلی به مردم ایران هدیه دادند که توانستند بعد از شکست دادن تیمهای بزرگ برزیل و ایتالیا در دور مقدماتی در فینال نیز روسیه قهرمان پیشین این مسابقات و جام جهانی را هم از سر راه خود بردارند تا بزرگترین افتخار تاریخی در سطح تمام تیمهای فوتبال ایران «قهرمانی یک تیم فوتبال ایرانی در یک تورنمنت بینالمللی» در سطح جهان به ثبت برسد. اما هنوز عقربههای ساعت به شش صبح روز یکشنبه نرسیده بود که شبکههای تلویزیونی دنیا با اعلام یک خبر فوری و قطع کردن برنامههای عادی خود «اتفاقا برخلاف سیاستهای صدا وسیما، شبکه 6 هم بدعتشکنی کرد و این بار جزو این گروه بود» مراسم اعلام توافق تاریخی ایران و کشورهای 1+5 را به صورت زنده پوشش دادند تا یکی از خاصترین روزهای ایران طی شاید 10 سال اخیر شکل بگیرد. واقعیت فشار تحریمهای سیاسی و اقتصادی بر همه روشن است و حل شدن آن میتواند افقهای درخشانی را برای کشور در همه ابعاد به وجود آورد از سویی دیگر دولت حسن روحانی هم توانست به بزرگترین وعده خود که در برنامه 100 روز هم به عنوان بزرگترین هدف آمده بود، عمل کند تا افراطیها بیشتر از همیشه منزوی شوند.
منبع :
ارتقای روابط اقتصادی ایرانیان با دنیای خارج به موازات گشایش فضای سیاسی به وجود آمده این روزها در همه ابعاد دنبال میشود و نهادهای مالی از این تحول انتفاع بیشتری را خواهند برد. در این برهه زمانی اعتمادسازی با مراکز مالی و اقتصادی دنیا برخلاف سالیان گذشته با هزینه فرصت کمتری صورت میگیرد چرا که سیاستهای دولت یازدهم با شفافیت و راهبردهای واقعگرایانهتری در تعامل با سایر کشورها برای برقراری ارتباط قرار دارد.در راستای همین تحولات، سپردهگذاری مرکزی اوراق بهادار و تسویه وجوه به عنوان یکی از نهادهای بازار سرمایه بعد از آن که توانست کشورهای ترکیه، پاکستان و اندونزی را به پای میز مذاکره و تفاهم بکشاند، قصد دارد هدف بزرگتری را در شرق آسیا دنبال کند تا با انتقال تجربه و برنامههای مدرن بورس کرهجنوبی، دایره تصمیمسازیهای فعلی بورس ایران را در بخش سیاستهای اجرایی و توسعهای گستردهتر کند. این اتفاق میتواند به عمیقتر شدن بورس در ایران منتهی شود چراکه بورس کرهجنوبی علاوه بر انتقال تجربه مدیریتی و برنامهریزی، میتواند پلی باشد برای بازگشایی بازارهای جهانی به سوی سرمایهگذاران ایرانی تا آنها نیز بتوانند در تبادل مالی بین تالارهای منطقهای و جهان سهمی هرچند اندک داشته باشند. البته در حوزه شرق آسیا ژاپن یکی از معتبرترین بازارهای سرمایهای دنیا را در اختیار دارد که میتواند هدف تازه بورس در آیندهای نزدیک باشد تا از مسیر کشور چشمبادامیها بازارهای بینالمللی و تجربیات کلان اداره بورسها فرصتهای بیشتری را در اختیار معاملهگران و مسوولان ایرانی قرار دهد.
منبع :
راهاندازی شرکتهای رتبهبندی اعتباری تازهترین بهانه و فرصت حضور چینیها در اقتصاد ایران است. این پیشنهاد که روز گذشته طی جلسهای در تهران از طرف چینیها به دو عضو هیات مدیره بورس ارایه شد، با استقبال طرف ایرانی هم روبهرو شده است. این رویداد در حالی رخ داده است که پس از حضور چینیها در کل فضا و فرصتهای اقتصاد ایران که شامل ورود کالاهای اغلب بیکیفیت و غیراستاندارد است تا پروژههای کلان ملی اینبار بورس با توجیه راهاندازی یک شرکت رتبهبندی به عنوان هدف تازه چینیها مورد توجه کشور دوست در شرق آسیا قرار گرفته است. مشخص نیست که چرا اغلب مسوولان و مقامات ارشد کشور بیشترین تمرکز فعالیتهای اقتصادی و مالی سازمان متبوع خود را به کشور چین در همه زمینهها معطوف کردهاند و مسیر «پکن- تهران» به یک اتوبان یکطرفه بدون انتقال تکنولوژی و تربیت کارشناسان متخصص از سالها پیش تبدیل شده است. افزون بر این بیتوجهی به متخصصان و تولیدات داخلی از یکسو و نادیده انگاشتن کشورهای مطرح و قدرتمندتر در حوزههای مشابه از سوی دیگر نگرانیهایی است که توجه به آن میتواند فرصتهای تازهتری در اختیار ایران قرار دهد.
منبع : روزنامه جهان صنعت صفحه یک
بازتاب : سایت خبری بی بی سی